M . İKBAL’E

R E B A B
  

Can rebabının akkor telini ürperten ne?

Arzu yanardağından püskürürken yalazlar

Sevda yelkenlisiyle benlik denizlerine

Açılma yiğitliği kimden veraset sana…?

Vuslat kıyılarından,hicran ufuklarına

Yol alırken teknene alır mısın bizi de,

Tükenmeden kavuşma ümidimiz Menzil’e…

Üstümüzde uçarken albatroslar,kartallar

Yürekleri prangalı aşksızlar,ufuksuzlar,

Varsınlar çakıl taşı,kavkılar toplasınlar

Kıyısız okyanusun solgun kıyılarında

Onları bir şey sanan alıklarla birlikte…

Ey şair!Özgür gönül,ey gözüpek,pervasız,

Yalnızsın sanma aşkın çileli yollarında…

Pervaneler ışıksız,bülbüller gülsüz kalmış

Saflar seyrek,ruhlar boş,mumun alevi cılız,

Balıklar baştan kokmuş,ne yapsın balıkçılar…!

Birlik,dirlik bozulmuş,çürümeler hızlanmış…

Önder diye ortaya çıkan düz kafalılar

Umut ışığımızı söndüremezler asla!

Gülecek mazlumların yüzü yakın zamanda.

Benim de güvendiğim gençlerin gözlerinde

Gördüğüm ışıltılar gürleşiyor gitgide.

Hilaller dolunaya,gurublar şafaklara

Gebedir nice zaman süregelen sancılar

Sonuçlanacak bir gün beklenen doğumlarla…

İnananlar olacak geleceği kuranlar…