HZ MEVLANA'YA

NEY VE SEMA

 Vuslat ufuklarından sonsuz tayflarla doğan

Güneş’in bakışıyla tutuşan kamışlıklar…

Kamışların bağrından boğum boğum fışkıran,

Alev soluklu ney’in içli ezgileriyle

Benliklerinden geçen zerreler,nebulalar

Çoşkun ilahi aşkın,hicranın hummasına

Kapılmış dönüyorlar,döndükçe yanıyorlar…

Yandıkça yakıyorlar,yaktıkça eriyorlar,

Çılgınlık ikliminden öteye geçiyorlar…

Işık-alev tayfları gönüllü taşıyorlar

Zamansız mekanlara,mekansız zamanlara…

Kozmik ışıltılarla ürperen kıyılara

Düşüyor yıldırımlar,şimşekler zincirleme,

Tutuşuyor kıyılar,boydan boya ufuklar,

Ummanlar uğultulu medlerle taşıyorlar…

Sonsuz nova patlıyor kavrulan sinelerde,

Mevla’nin ilksiz,sonsuz ölümsüz varlığında

Damla damla eriyen benlikler meclisinde

Aşk’a kanat vuruyor Mevlana,Mevlanalar…