FUZULİ'YE

 

İlkbahar rüzgarları bil ki eskisi gibi

Esmiyor artık ey can,Aşk’a yemin olsun ki!

Ne kapımızı çalan bir el,ne yüzümüze

Gülümseyen gül yüzlü,yağmur bakışlı biri

Uğramıyor hüzünler ülkesinin semtine…

 

İnsanlar bir gösteriş,bir kibir,bir bencillik

Hummasına tutulmuş,öyle esrimişler ki,

Nereden bilecekler,nereden görecekler

İçine düşen ateş toplarını özlemle…

Ömür defterlerinden çoktan silinmiş gibi

Onur,barış,kardeşlik,gönülsüzlük,iyilik,

Arap saçına dönmüş duygular,düşünceler,

Balıklar baştan kokmuş,sarmış yedi iklimi

Bir kaos,bir karmaşa,işlemiş iliklere

İçtensizlik,yüzsüzlük,arsızlık,sevgisizlik,

Pireler deve olmuş,pireleşmiş develer…

 

Aşk’a inanan tek bir kişi kalmasa bile,

Beldemde,vatanımda,yeryüzünde,evrende

Bir başıma kalsam da O’ndan vazgeçmem asla!

 

 

 

 

Sitenin Telif Hakkı(C) ahmed kanyilmaz'a aittir.www.kanyilmaz.com 2006-2009-desing by sErgun