NAZIM  HİKMET'E

AYRILIK VE HÜZÜN

Vurmuş süzgün yüzüne,yorgun bakışlarına

Ayrı düşmenin hüznü yuvandan,vatanından,

Seni yurdundan eden,bağrını yaralayan

N’ola ki can yaranı için için kanatan,

Gölge düşüren büyük,parlak umutlarına…

Şairlerin talihi çoğu kez ak değildir,

Katıkları aşsızdır,katıksızdır aşları,

Ufuksuz yürekleri sönmez yangın yeridir…

Yangını söndürecek birkaç damla gözyaşı

Bulabilen bahtlılar üstü bahtlı demektir…

Ey ozan!Ey bahtını yele kaptırmış fani,

Kimin elinden çtin ölmezlik iksirini?

Bir tutam bal kataydın baldıran şerbetine…!

“Memleketim’den İnsan Manzaraları” yine

Pek iç açıcı değil,duyuyorsundur belki

Arada bir yükselen soylu,yiğit sesleri

Kısmak,susturmak için kurulan kapanları…

Ayırt etmek ne mümkün gerçek yurtseverleri

Nice sahtelerinden,nice sinsilerinden…

Mülkün temellerini altını oyarlarken

Alçak işbirlikçiler omuzlar üstündeler!

İpleri dev cücenin ellerinde kuklalar

Biçilen rollerini pek güzel oynuyorlar!

Velhasıl ufuklara çöken karanlıkları

Dağıtacak bir ışık bekliyor mor şafaklar…

Kaldı mı davasına inançla sarılanlar…

Özgürlüğü,barışı,sevgiyi,kardeşliği,

Acıyı,gözyaşını,emeği,üretmeyi,

Dostluğu,paylaşmayı,hakkı,dayanışmayı,

İnsanca yaşamayı,onuru savunanlar…

Umarım bir çınarın gölgesinde dinlersin

Nabız atışlarını ürperten seslerini

Kuşların,denizlerin,ormanların,çiylerin…

Dilerim-bir gün gelir-muradına erersin…

Ayrılık sona erer,hüznün sevince döner,

Vuslatın pınarından kana kana içersin…